Menu
Water-
zuivering
‘Zaterdag is er een open dag bij de waterzuivering.’ Als het om (leerzame) uitstapjes voor ons ging, was mijn vader niets teveel.
Ik was razend benieuwd en had er veel zin in……toch? De dag ervoor had ik van het geld van mijn krantenwijk een lp gekocht die ik lang bewust had laten staan. In de bak onder ‘Beatles’ stonden nl. twee platen die me als beginnend fan op basis van de hoes niet zo aanspraken: Abbey Road en Let it be. Op de foto’s van deze albums miste ik de onschuldige ‘moptops.’ Bij Let it be kwam daar nog de rouwkaart-achtige hoes bij en de onverzorgde triestheid van drie van de vier Beatles. Ironischerwijs was George Harrison juist degene die vrolijk keek op de foto rechtsonder.
Omdat ik de elpee nog geen 24 uur in huis had, had ik hem nog maar twee keer beluisterd. Genoeg om er al helemaal weg van te zijn, te weinig om al heel veel zin in iets anders dan nog een derde keer luisteren te hebben. Maar ja, de waterzuivering was ook wel iets……….Soms is het handig om een vader te hebben die makkelijk beslissingen neemt: ik ging gewoon mee, punt uit.
Ik herinner me trappen, grote zwembad-achtige-bakken met grote draaiende ‘harken’ en vooral: verbazing. Nee niet over alles wat ik zag, maar over wat ik de uren daarvoor gehoord had.
‘The Beatles as nature intended’…… was dit nu een live album, of niet? Deze korte zin was een mooie manier om niet onvermeld te laten dat de opnames minder perfect waren dan men van The Beatles gewend was. Met terugwerkende kracht: bij alle kritiek die je op Phil Spector kunt hebben; dat ‘dit is live’-gevoel heeft hij heel goed gecreëerd.
Ik schaam me bijna om het toe te geven, maar ik vond zijn arrangementen van ‘Road’ en ‘Universe’ destijds geweldig. Hoe ongelooflijk ver veel op deze lp af lag van de intenties van The Beatles wist je niet. De info over dit album beperkte zich destijds tot: na Abbey Road verschenen, maar voordien opgenomen en zelfs dat wist ik bij de eerste kennismaking niet. Ik vond het alleen onbegrijpelijk dat hun haar van een soort ‘tussen lengte’ naar extreem lang ging (Abbey Road) en weer terug naar hetzelfde ‘tussenlengte’-kapsel.
Naast de beide songs centraal op de A- respectievelijk B-kant, was ik meteen weg van Two of Us, For You Blue, Let it Be en I’ve got a feeling. For You Blue straalde een ongelooflijk musiceer-plezier uit. Ook weer onbekend destijds; veel van Harrisons enthousiaste uitroepen zijn een jaar later als overdubb toegevoegd. Wat mij betreft heeft deze versie van Let it be (het nummer) de met afstand mooiste gitaar-solo.
Alleen die was al reden genoeg de moeite te nemen om verschillende keren op te staan en de naald terug te zetten.
En Get back dan? Maakte dat geen indruk……….?
Get back kende ik al. In die tijd bestond er een radioprogramma genaamd ‘Arbeidsvitaminen’ met, als ik het me goed herinner, op dinsdag- en donderdagochtenden van 9.00 uur tot 11.00 uur allerlei soorten lichte muziek.
Elke week speurde ik in de radiogids naar voor mij nog onbekende Beatles-nummers in dit programma en op een donderdag: YES!!!! Get back.
Ik moest natuurlijk naar school, dus mijn moeder moest helpen; zij zou met de vinger aan de knop van de cassette-recorder het tweede uur uitzitten.
Ik heb haar ongetwijfeld heel, heel vaak op het hart gedrukt vooral goed op te letten en het opnamemoment niet te missen.
Toen ik thuis kwam pakte ik een draagbare radio met mogelijkheid om cassettes af te spelen en ging naar mijn kamer: een dergelijk heilig moment van een eerste keer horen moest alleen beleefd worden.
Voor de zekerheid was de opname iets te vroeg gestart…… en toen: ik hoor met regelmaat de woorden Get back voorbij komen, maar: zijn ze dit wel? Toch maar even in de radiogids kijken: ja er staat echt Get back van The Beatles. Maar met name het stukje tussen de eerste gitaarsolo en Preston’s solo klonk voor mij erg naar The Rolling Stones met de septiem die Lennon en McCartney afwisselend zongen.
Uiteindelijk heb ik voor mezelf besloten dat ze het wel moesten zijn. En wat een geweldig nummer!
Wat een mooie ervaring ook: je de hele dag verheugen op een paar minuten onbekende muziek en dan, op het moment dat je de knop van de cassette-recorder indrukt het langzaam aanzwellende begin van Get back voor het eerst horen………
Zonder de lp Let it Be zou ik het hele waterzuivering-avontuur misschien vergeten zijn.
Nu weet ik dankzij dat album gelukkig nog hoeveel moeite mijn vader voor ons deed als het aankwam op het organiseren van uitstapjes
